Als redacteur heb ik mijn deel van techreviews geschreven. Soms waren ze lyrisch, soms iets minder. Vandaag volgt een review van collega Dries: is hij z’n geld waard?

De voorbije twee jaar en één maand ging ik aan de slag met Dries, hoofdredacteur van ZDNet en, recentelijker, TechPulse. Ik kon hem van dichtbij testen, uitproberen en onderwerpen aan allerlei uitgebreide tests. Ik onderzocht zijn krasbestendigheid, efficiëntie en onderwierp hem aan enkele valtests. Hoe ging hij om met de valkuilen die hij op zijn weg tegenkwam en is hij zijn geld waard?

Laat ons beginnen met het design: de bouwkwaliteit is goed, zonder meer. Hoewel heel wat concurrenten kiezen voor een behuizing die meer is opgebouwd uit energiedrank, snacks en sloten koffie, koos de fabrikant hier voor een betrouwenswaardig body in één stuk. Het voordeel daarvan is een stijfheid die barsten en gebroken onderdelen voorkomt. Een duidelijk nadeel is evenwel dat de al bij al beperkte isolatie ervoor zorgt dat schokken harder aankomen, zoals we merkten bij enkele valtests. De Dries die ik testte, kwam wel met een bestaande beschadiging, vermoedelijk van een valpartij uit zijn jeugd.

Als hoofdredacteur spreekt het voor zich dat het geteste model beschikt over een hoofd. Dat hoofd heeft veel weg van een eerder model uit een vorige generatie. Maar op zich is er niks mis met het hergebruiken van een tried and tested model. Het zorgt voor een vleugje herkenbaarheid in een wereld waarin iedereen wil rondlopen met de coolste, modernste haarsnits. De Kim Jong-un-snit van dit testmodel doorstaat bovendien probleemloos de tand des tijds.

Het Noord-Koreaanse kantje kwam in de hele testperiode gelukkig maar zelden bovendrijven. Eén keer was er een incident waarbij een whiskyfles werd ingepikt, en er was uiteraard de nodige corruptie waarbij de hogere rang werd uitgebuit, maar dat geldt voor elke zichzelf respecterende hoofdredacteur. Je moet het hem vergeven: soms durft hij gewoon niet toegeven dat andermans titel beter gevonden is. Over het algemeen was het evenwel de westelijke, pacifistische kant die de boventoon voerde.

Wie zich een Dries aanschaft, moet wel rekening houden met een overdreven overlevingsdrang. Het model dat wij op de redactie hadden, bleek zichzelf te willen vereeuwigen door zich automatisch, zonder aansporing van onze testers, te reproduceren. Is het een poging om een blijvend memorandum aan zichzelf achter te laten op deze wereld? We weten het niet.

Het resultaat was een mini-Dries (of dat vermoeden we toch, verdere tests zijn vereist om het onomstotelijk te bewijzen). Ikzelf, maar mijn collega’s alsmede, vinden het enigszins bemoedigend dat het blijkbaar niet nodig is om het gamen, kaarten en jongensachtige af te zweren vooraleer je een grotere verantwoordelijkheid kan aannemen. Het is mooi en vertederend om te zien hoe een volwassen man, met intact kind binnenin, erin slaagt om toch een verantwoordelijke vader te zijn. De onwilligheid om het kind op populair verzoek ‘Elon’ te noemen, stootte ons dan weer tegen de borst. Naast het kind was er binnen blijkbaar nog plaats voor een snuif koppigheid.

Bekijken we het hele plaatje, dan zien we dat er nog groeimogelijkheden zijn. Een grotere hak onder de schoen bijvoorbeeld. Daarnaast zijn er maar weinig punten die zo negatief zijn dat ik de aanschaf van een Dries moet afraden. Daarom, voor sfeer en gezelligheid, geef ik een welverdiende 8/10.