De toekomst van foldables: een week met Motorola Razr
Foldables bestaan ondertussen in verschillende soorten en maten. Is de toeklapbare Motorola Razr een voorbeeld van hoe het moet, of niet?
Samsung heeft een model dat een smartphone van traditionele grootte dubbel zo groot maakt, een kleine tablet zeg maar. Huawei heeft een gelijkaardig idee. LG heeft een toestel waarbij het gewone scherm ‘uitrolt’ naar een gelijkaardige grootte. Alleen Motorola gaat met zijn ‘foldable’ de andere kant op: zij halveren hun schermgrootte met de Razr.
Handtasmodel
Een hele tijd geleden al beweerde ik dat mensen niet op zoek zijn naar een foldable die hun smartphones nóg groter maakt. Er zal heus wel een publiek voor zijn, wellicht hetzelfde dat de Samsung Note zo aantrekkelijk vindt. De zakelijke toepassingen voor een kleine tabletfoon zijn legio.
De gemiddelde consument sakkert evenwel op hoe groot de gemiddelde smartphone vandaag is. Ze passen amper in broekzakken, zeker voor vrouwen, en zelfs in handtassen nemen ze erg veel plaats in. Een plooibaar toestel dat in opengeklapte vorm een groot scherm heeft en toegeklapt amper plaats inneemt: dàt heeft de toekomst.
Extra scherm
Langs de buitenkant heeft de Razr een extra, klein schermpje dat de nood om hem open te klappen al voor een groot stuk wegneemt. Gelukkig maar: dat openklappen gaat tamelijk stroef, je moet er toch wat kracht op zetten en je vinger ertussen wringen zoals bij de oude modellen raden we je niet aan: daarvoor is het plooibare scherm toch wat te kostbaar.
Op het externe scherm zie je meteen welke meldingen je ontvangt, net als het volledige bericht als je de vingerafdrukscanner gebruikt om hem te ontgrendelen. Klap je het scherm dan open, dan opent de app zich meteen en kan je verder.
Daarnaast geeft het – overigens zeer mooie schermpje – ook extra opties bij het maken van foto’s (een timer of een grappig gezicht om de aandacht van baby’s en peuters te trekken, of een snelle weergave van de foto die je net maakte), en kan je toegeklapt de hoofdcamera gebruiken om selfies te maken. Het schermpje doet dan dienst als referentiekader; dat werkt erg goed en vlot.
Tot slot kan je eigenlijk gewoon eender wat doen met dat scherm: Netflix kijken, iemand bellen, Youtuben, spelletjes spelen,… Enkele instellingen later hoef je het toestel nooit te openen voor kleine ingrepen zoals berichten controleren of bellen.
Magere binnenkant
Opengeklapt vind je een mager ding. En dat bedoelen we niet op technisch vlak: het scherm is echt erg smal, waardoor toetsenborden nogal klein uitvallen. De toetsen groter maken is moeilijk en kijk je op bijvoorbeeld Instagram, dan zal je tamelijk wat van de fotoranden zien wegvallen in iemands stories; vergelijk het met de tijd dat de meeste mensen een smartphone gebruikten met 16:9-ratio toen jij al was overgestapt naar eentje met 18:9-ratio.
Daarbovenop spreekt het voor zich dat het scherm ook in dikte dun is. Dat heeft te maken met het plastic scherm en het feit dat hij geen baksteen mag worden als je hem toeklapt. Net als met een persoon die vel over been is, voel je hier de ribben van het vouwmechanisme zitten. Swipen over het scherm gaat uiteraard vlot, maar voelt erg raar aan met de ribben die voelt doorkomen.
Over de kwaliteit van het scherm kunnen we evenwel niks slecht zeggen: goede kleuren en het voelt gewoon stevig genoeg aan. Wat je wel hebt: schermranden zijn helemaal terug. Zowel aan de zijkanten als onder- en bovenaan moet je heel wat plaats vrijmaken voor de randen. Opnieuw een rechtstreeks gevolg van het vouwmechanisme en de nood om stevigheid in te bouwen. De kin onderaan is vintage Razr: Karel V kijkt in een spiegel.
Technische kant
Binnenin doet de Motorola Razr het eveneens niet slecht. Dankzij de Snapdragon 765G-processor, dezelfde als in de OnePlus Nord, krijg je tamelijk wat kracht voor je budget. Al is dat wat dubbel: de Motorola Razr is namelijk geen budgettoestel, maar daarover later meer. Wel heb je een toestel dat 5G-klaar is wanneer volgend jaar de nieuwe databanden in gebruik mogen worden genomen.
De batterij is eveneens aan de magere kant: slechts 2.800 mAh. Maar: daar hou je het met gemak een volle dag mee uit. Sommigen zullen er zelfs twee dagen uithalen en dat is echt wel een sterke prestatie: je zou denken dat dit toestel veel meer nodig heeft door de aanwezigheid van twee schermen, maar de Razr doet het echt goed.
Het oordeel
Motorola is wat mij betreft op de juiste weg om foldables publiek ‘inburgerbaar’ te maken. Als ze dit toestel uit de huidige conceptfase weten te trekken, met extra stevigheid, een scherm dat de ingewanden wat beter verbergt en dunnere schermranden, dan hebben ze een idee in huis dat wel eens dé standaard voor consumententelefoons kan worden.
Aan de prijs moeten ze dan wel nog wat werken: momenteel betaal je 1.400 euro voor een toestel met specificaties uit het hogere middensegment en dat is toch een tikje aan de dure kant. Dat is natuurlijk uitsluitend te wijten aan het innoverende karakter van dit toestel: plooibare schermen staan nog steeds in de kinderschoenen. Op termijn wordt het hopelijk mogelijk om ze goedkoper en secuurder te produceren. Wil je consumenten echt overtuigen, dan moet de prijs met minstens de helft omlaag.
Er zit dus veel potentieel in de aanpak van Motorola, maar de toekomst moet uitwijzen of ze kunnen kapitaliseren op hun innovatie. Ze zullen het lang genoeg moeten volhouden tot de prijzen voldoende zakken vooraleer ze hiermee kunnen doorbreken. Motorola, dat tientallen modellen per jaar uitbrengt: heeft dit merk dat geduld wel?
