Nokia 8110 Bananenfoon: de ideale detoxpartner?

Detoxen, de fancy manier waarop we vandaag over ‘ontgiften’ spreken, is ‘in’. We richten ons daarbij met z’n allen steeds vaker tegen de smartphone, volgens sommigen de bron van alle kwaad. Kan een slimme-domme telefoon ons helpen?

Verkorte aandachtspannes, het medium voor sociale media die ons minder sociaal maken, een voedingsbodem voor verslavend gedrag,… Al deze omschrijvingen voor smartphones heb je waarschijnlijk al vaker gehoord. We kijken steeds vaker naar onze schermpjes (al mag het verkleinwoord stilaan plaats maken voor de volwassen variant) en onze omgeving stoort zich daar (al jaren) aan.

Apple en Google zijn zich bewust van de problematiek en bouwden zelf al functies in om ons daarbij te helpen. Hun ingebouwde functionaliteit meet hoe en waar je je tijd aan spendeert, zodat je actie kan ondernemen en eindelijk terug een gezond en sociaal leven kan gaan leiden!

Ugh

En dan heb je mensen zoals ik. Actie ondernemen om een slechte gewoonte te bannen, is niet van mijn gewoonte. De ingebouwde functionaliteit in Android heb ik zelfs nog niet bekeken, laat staan dat ik ze al heb gebruikt. De soep wordt nooit zo heet gegeten als ze wordt opgediend, wat voor mij zoveel betekent als ‘zo erg is het allemaal toch niet’. Af en toe word ik er echter toch op gewezen dat het (in mijn geval) wel degelijk zo erg is, en dat ik misschien eens minder vaak moet bezig zijn met mijn gsm.

Ik ben verknocht aan mijn gsm (maar slechts zelden gebruik ik hem om sociale media te raadplegen, terwijl die wel de grootste bron van ergernissen lijken te zijn) en gebruik hem constant om informatie te garen. Mijn standaardsuggesties als ik een nieuw tabblad open in Chrome zijn dan ook Sporza, De Standaard, Telenet (webmail) en Facebook (maar niet in app-vorm want eeeewwwwww voor overdreven vele notificaties). Dus heb ik hulpmiddelen nodig.

Bananenfoon

Nooit zal ik terugkeren naar de zogenaamde feature phones, zeg maar onze oude gsm-toestellen die niks konden, ook weleens dumb phones genoemd. Nokia bouwt tegenwoordig echter ook slimme-domme telefoons die eruitzien als de oude glorieën van weleer, maar met enkele cruciale nieuwigheden: 4G, wifi, en enkele slimme toepassingen. Kan zo’n mix van slimme en domme telefoons de ideale middenweg gaan vormen voor zij die nood hebben aan een detox?

Ik ging de uitdaging aan, met behulp van de Nokia 8110, de notoire banana phone, gekend van zijn cameo in ‘The Matrix’. En vanwege zijn gele kleur. Uiteraard.

Enkele specificaties van mijn potentiële redder in nood:

• 4G
• Wifi
• 512 MB RAM (hoe lang is het geleden dat dit genoeg was? De Huawei die hier bij het schrijven naast mij ligt, beschikt over 6GB)
• 4GB interne opslag
• Batterijcapaciteit: 1.500 mAh (tov 4.200 bij de Huawei)
• 2MP-camera achteraan
• Snapdragon 205 onder de motorkap, dit is de basischip van Qualcomm
• Schermdiagonaal van 2,4 inch (tov 6,2)
• Draait op KaiOS, een afgeleide van Android

Wacht, waar is WhatsApp?

Toen de Nokia 8110 werd aangekondigd in februari van 2018, ging iedereen ervan uit dat communicatie-apps als WhatsApp wel snel beschikbaar zouden zijn voor KaiOS. In juni werd aangekondigd dat die integratie er ook echt kwam. In juli moest die er al zijn, maar vandaag, een halfjaar na de officiële aankondiging is die er helaas nog altijd niet. HMD Global (de fabrikant achter het Nokia-merk) laat weten dat het er wel zit aan te komen, maar die stelling heeft ondertussen aan kracht verloren – in september en november volgden immers al eens vervolgverklaringen dat WhatsApp in de pijplijn zat.

Geen Instagram, Facebook Messenger, toffe apps die ik eigenlijk nooit gebruik en ga zo maar door: daar kan ik mee leven. Een gebrek aan WhatsApp-integratie is echter niet zozeer een nadeel voor mij als wel voor iedereen waar ik mee communiceer. Mijn vriendin moest ik bijvoorbeeld uitdrukkelijk vragen om mij te sms’en, want via WA was ik niet bereikbaar. Het gevolg: we spraken plots heel wat minder.

[su_pullquote]Het internet is niet meer gebouwd om toegankelijk te zijn voor dit soort telefoons, en dat merk je aan alles.[/su_pullquote]

Het is een probleem dat waarschijnlijk ook bekend klinkt bij wie ooit de overstap maakte van iOS naar Android: je kan mensen die iMessage gebruiken en gewoon zijn maar moeilijk vragen om voor jou de uitzondering te maken en plots een andere app te gebruiken. Dat WhatsApp voor mij ontbrak op de nostalgische feature phones is voor mij een echte dealbreaker.

Bij The Verge probeerden ze eveneens een hele rist domme telefoons uit, en hun conclusie was grosso modo dezelfde als de mijne: we willen allemaal gaan ontgiften, maar dat wil niet zeggen dat àlles dat we met onze smartphones doen ook echt tijdverlies is. “Don’t throw away the communication child with the social media bathwater”. Vrij vertaald: waarom kunnen we de goede aspecten van smartphones niet gewoon overdragen naar deze slimme-domme alternatieven? WhatsApp is er niet, maar een mank lopende versie van Snake wel? Nokia heeft zijn prioriteiten verkeerd opgesteld.

De Nokia in gebruik

Goed, mijn WhatsApp-frustraties schuif ik – na lang mokken – opzij. Het beloofde een iets diepgaandere detox te worden dan gepland, maar ik had me eraan verbonden. Wel schroefde ik mijn testperiode gevoelig terug van de geplande drie dagen naar één volledige dag – ook voor mijn werk gebruik ik vrij vaak whatsApp en mijn slimme kalender-workflow.

Bij het opstarten van de 8110 viel me meteen op wat ik ook al dacht bij de heruitgebrachte 3310: Nokia is tamelijk trouw gebleven aan hoe het vroeger was, met hier en daar een modern likje verf. De gekende (wat zeg ik: wereldvermaarde) geluidjes klinken ondanks hun moderne uitvoering erg bekend in de oren. Sommige geluidjes zijn even irritant als ik me ze herinner. Aaaah, nostalgie.

Waren mijn vingers altijd al zo onhandig?

Het was ondertussen zeker tien jaar geleden dat ik nog eens een gsm met toetsen in mijn handen had. Jarenlange virtuele toetsenborden hebben lelijk huis gehouden in mijn vingerspieren. Het kostte verbazingwekkend veel kracht om de toetsjes – die uiteraard veel te klein waren voor mijn dikke vingertoppen – in te drukken. Tegen het einde van de dag waren mijn vingers zowaar vermoeid.

Een berichtje typen was in het begin nog leuk. Opnieuw ontdekken hoe dat vroeger ging, met het schakelen tussen hoofdletters, kleine letters en cijfers enzo, maar al snel werd het een horrorverhaal. Een tikje teveel en je had een verkeerde letter beet. De spatietoets die steeds een 0 gaf in plaats van een spatie. Denken dat je een bericht typt, terwijl er alleen maar cijfers op het scherm verschijnen omdat je toetsenbord dus nog op cijferinvoer stond. Frustraties.

Mijn muscle memory keerde relatief snel terug, maar het bleef niettemin een vermoeiende opgave waardoor ik die dag beduidend minder berichtjes heb verzonden. Ik weet terug waarom ik in mijn jonge jaren die verschrikkelijke sms-taal gebruikte: niet om me af te zetten van andere generaties, maar gewoon omdat je anders zo tergend lang bezig bent.

Frustraties, frustraties

De frustraties hielden daar echter niet op. Het viel me al snel op hoe weinig we geleerd hebben uit de voorbije tien jaar aan innovatie. Nostalgie, allemaal goed en wel, maar ook hier speelt het WhatsApp-argument op: waarom nemen we de goede dingen die we kennen van smartphones niet over? Het is belachelijk hoeveel kliks je nodig hebt om bij je instellingen te komen, of bij de webbrowser, of zelfs als je een berichtje wilt versturen.

Daar komt bovenop dat het besturingssysteem sloom is. Nochtans zou je verwachten dat een dergelijk basic besturingssysteem zo licht weegt dat de zwakste Snapdragon dit beestje met plezier en liefde moet aankunnen. Zelfs het gestorven Windows Phone wist het met een gelijkaardige processor beter te doen. Spelletjes schokken, een download en installatie van 26MB duurt tergend lang, een appje heeft lang nodig om te openen,… En schuif je de telefoon even toe om later verder te gaan, dan bevriest het toestel. Dat was soms lastig.

Batterijplezier?

Eén van de grootste voordelen van een slimme-domme telefoon is de batterij, zou je denken. Dat was ook mijn aanname, maar dat viel me toch wat tegen: na een dag semi-intensief gebruik (het is maar wat je intensief noemt; mijn collega’s en ik hebben hem wel veel gebruikt tijdens de middagpauze, maar verder bleef hij door zijn beperkte mogelijkheden veeleer ongebruikt op mijn bureau liggen) had ik ‘s avonds nog 65 procent batterij over. Je komt zo dus maar drie dagen toe – daar zal de 4G-verbinding wel mee te maken hebben, maar dat mag geen excuus zijn. De batterijen van onze smartphones doen het tegenwoordig zo goed dat je vaak al twee dagen kan overleven zonder opladen. Daar moet je het dus ook al niet voor doen.

Anti-internet

Is het je al eens opgevallen hoezeer de websites van vandaag verschillen van pakweg tien jaar geleden? Ze zijn veel visueler geworden, met grotere afbeeldingen en lay-out speelt een zeer grote rol. Ik moet toegeven dat ik iets minder kijk met een esthetisch oog en meer focus op de inhoud, maar de 8110 heeft mij de ogen geopend.

Ik probeerde de ingebouwde webbrowser uit om eens naar Sporza te surfen – een van dé meest visuele websites van het moment (met lekker veel zware afbeeldingen als thumbnails – en kwam huilend terug van een kale reis. Wat was me dat… De cookiepagina die verscheen, was bijna niet navigeerbaar, de pagina’s laden verschrikkelijk traag en de browser sluiten om terug te gaan naar het thuisscherm bleek onmogelijk vooraleer de pagina helemaal was geladen. Dik twee minuten kostte het om te ontsnappen. Andere websites waren niet veel beter…

Nochtans kan ik me herinneren dat het best wel te doen was met de oude gsms van weleer?

En verder…

Nog enkele puntjes die ik kort wil aanstippen:

• Met de 8110 maak je wél een statement. Sommigen vinden het ding spuuglelijk, andere – mezelf incluis – vinden hem wel iets geestig hebben. Je zal alleszins niet onopgemerkt voorbijgaan.
• We hebben vaak een probleem met de grote schermen van onze smartphones, maar als je dit toestel openklapt, is de vormfactor zeker geen verbetering. Onze moderne telefoons zijn, zo besef je plots, best wel ergonomisch ontworpen.
• De camera is bagger, maar wat had je verwacht voor dit geld, met twee megapixels? Dan doet hij het eigenlijk nog goed.
• Met zijn uitklapbare onderkant is het een echte fidget spinner. Ik ben een echte prutser; hoe lang zou de 8110 overleven als mijn daily driver?
• Ik kreeg voor mijn test een update binnen. Nadien stonden er plots enkele spelletjes geïnstalleerd op het toestel, waar ik uiteraard niet om had gevraagd. Ook de domme telefoons hebben dus last van bloatware.
• Van spelletjes gesproken: ze zitten vol irritante reclame.
• Doet Nokia wél ontzettend goed: de integratie van je contactenlijsten. Was zo geflikt, zonder enige frustratie en het ging bliksemsnel.

Is het een goed toestel?

Als ik de Nokia 8110 in zijn geheel bekijk als feature phone en niet als smartphonevervanger, kan ik je zeggen dat je voor dit geld geen kat in een zak koopt. Voor festivals of tochten in verre landen zal hij je wel van dienst kunnen zijn, al ben je dan misschien beter met de 3310: die kost 56 euro, 17 euro minder dan de 8110 en in essentie kan je er krek hetzelfde mee doen. Het verschil is enkele pintjes en een hamburger op Rock Werchter.

Zoek je een smartphonevervanger, dan valt de 8110 wat licht uit. De detox komt ongemeen hard aan en je krijgt er net iets te veel frustraties voor in de plaats. Deze telefoons zijn veel meer bedoeld om in te spelen op de nostalgiefactor – of om mee te nemen naar groeimarkten zoals India. Maar zelfs voor dit budget zijn er volwaardige smartphones die je daar (in die groeimarkten) kan overwegen. Een beetje vis noch vlees dus.

In conclusie…

…raad ik het je af. Zelfs als er op termijn WhatsApp bij komt kijken, zijn er te veel moeilijkheden met de 8110 die voor mij te zeer tegenwerken. Als ik zelfs mijn nieuwssites niet meer kan bezoeken, hoeft het niet voor mij. Ik ben een verwend luxepaardje dat niet kan loslaten, maar hoe kan je anders van mij verwachten? Het internet is niet meer gebouwd om toegankelijk te zijn voor dit soort telefoons, en dat merk je aan alles. Wil je echt een oplossing voor je overdreven smartphonegebruik, dan kan ik je alleen maar aanraden om je gewoontes eens streng te beoordelen en overbodige zaken te verwijderen van je smartphone. Hiervoor kan je een voorbeeld nemen aan de Yorick-methode. Sterkte en veel succes!