Tech onderweg: volledig draadloze oortjes, is dat wat?

In deze rubriek gaan we aan de slag met technologie die al dan niet bedoeld is om te gebruiken tijdens het pendelen. Vandaag: volledig draadloze oortjes van Sony.

Tech onderweg – spreek het uit als [teggg onderweggg] – heeft als rubriek een bescheiden doel: we gaan na hoe handig en/of efficiënt de gadgets werken die we zo graag gebruiken tijdens het pendelen. Op de trein, op de tram, op de fiets, of simpelweg te voet. Beginnen doe ik met draadloze oortjes; die zijn bijna uitsluitend gemaakt om te gebruiken tijdens een tocht van A naar B. Maar zijn ze wat?

Voor deze inaugurale review ging ik aan de slag met de Sony WF-SP700N. Met zo’n gevleugelde naam zijn de verwachtingen uiteraard meteen hooggespannen. Een blik op de verpakking leert me dat dit model bedoeld is om te sporten. Dat staat namelijk zo op het doosje: ‘Sports’. Nog een blik op de verpakking leert me dat ik me mag verwachten aan noise cancelling, Ambient Sound, NFC-mogelijkheden en extra bas. In België start de prijs van deze oortjes aan 159 euro.

[su_pullquote align=”right”]Doorgaans hou ik meer van koptelefoons vanwege de betere kwaliteit en comfort[/su_pullquote]

NFC – je kan dus je aankopen betalen door je oor langs een betaalterminal te schuren? Niet helemaal. Wel helpt het je van bij het begin om snel en makkelijk verbinding te maken met je smartphone. Het dient een nut, dus het pochen is toegestaan. En mijn excuses voor het flauwe mopje.

Waarom zou je ze willen?

Een gedoe met draden. Mijn god, wat heb ik daar mijn deel van gehad. Statisch aan een bureau, om te werken of studeren, valt dat nog mee. Je zit toch stil. Maar onderweg blijven die vervelende kabels hangen aan sjaals, ritsen, broekzakken,… zeker met die iPod-oortjes en eerste generatie in-eartoestanden vlogen ze om de haverklap uit mijn oren. Ga maar eens joggen met een kabel zonder ze uit je oren te slaan. Onbegonnen werk.

Volledig draadloze oortjes zijn voor mij een welgekomen oplossing. Tegenwoordig kunnen ze soms al heel goed in je oor zitten en ook de kwaliteit van de bluetoothverbindingen zijn voldoende verbeterd – al zal je nog menig purist tegenkomen die zweert bij de bekabeling. Ik geef ze doorgaans gelijk, maar geef toe, onderweg heb je geen nood aan dat soort purisme, want de luisteromstandigheden zijn nooit optimaal genoeg. Met degelijke tot goeie kwaliteit ben ik al tevreden.

Geluidskwaliteit

Een kleine bekentenis: het is geleden van mijn iPod Classic (120GB geheugen, say whuuut) dat ik nog regelmatig ‘oortjes’ gebruikte. Sinds ik van school af ben, ben ik overgestapt op koptelefoons. Die zitten makkelijker, bieden betere geluidskwaliteit en die schuiven niet constant van mijn hoofd af. En een koptelefoon zit makkelijker. Zei ik al dat een koptelefoon makkelijker zit?

[su_pullquote]Onderweg heb je geen nood aan muzikaal purisme, want de luisteromstandigheden zijn nooit optimaal genoeg[/su_pullquote]

Mijn terugkeer naar oortjes was daarom een kleine ontnuchtering: mijn Teufel-koptelefoon biedt me zoveel mooie, pure, onvervormde bassen dat je bijna zou denken dat je een Sennheiser op hebt. Nee, dan was de bas van deze oortjes ver onder de verwachtingen. Speelt ook heel erg mee: van zodra ze een klein, ieniemieniebeetje uit je oren glijden, ben je alle bassen kwijt. Dankzij mijn geweldige gehoorgangen spendeerde ik ruim de helft van de tijd dus zonder noemenswaardige bassen. Dat was jammer, maar het lag vooral aan mijn oren.

Afgezien daarvan, was de klank wel enorm zuiver en kon ik details horen in muziek die me voorheen ontgingen. Qua geluidskwaliteit was het voor mij daarom een dubbeltje op zijn kant.

Onderweg

In een kantooromgeving presteerden de oortjes geweldig goed. Mijn collega’s werden mooi weggefilterd en ook mijn toetsenbord werd grotendeels gedempt. Grotendeels, want de noise cancelling (NC) werkte naar mijn gevoel niet sterk genoeg door. Het is sterk als fabrikanten überhaupt NC in zo’n kleine vormfactor gepropt krijgen, maar in dit geval mocht het toch allemaal net iets meer zijn. Het verschil met de ‘ambient sound’ (waarbij constante geluiden gefilterd worden maar bijvoorbeeld stemmen mogen blijven klinken) was nagenoeg onbestaande. Op kantoor allemaal zo’n probleem niet, maar onderweg was de NC dus wel waardeloos.

Wat heb je aan NC als je de eerste de beste tram (500 meter verder) genadeloos door je hoofd hoort denderen? Net het soort geluiden die je zou willen wegfilteren, bijvoorbeeld op de trein, blijven je genadeloos achtervolgen. Iets dat ik bijvoorbeeld niet had met de bedrade oortjes van Bose die ik twee jaar geleden al kon testen. Speelde in dit geval ook mee: als je oortjes een beetje uit je oor ontsnappen, ben je niet alleen je bassen kwijt, maar vervliegt de NC ook als was die helemaal niet aanwezig.

Oorvastheid

Aan die ‘oorvastheid’ kan je gelukkig wel iets doen. Zowel voor de gehoorgangrubbertjes als voor de oorschelprubbertjes krijg je verschillende vervangmaten meegeleverd. Dat is leuk en praktisch, maar het duurde in mijn geval wel meerdere dagen voor ik een combinatie vond die voor mij goed werkte. Iets dat ik opnieuw niet had met de Bose-oortjes. (En natuurlijk al helemaal niet met een koptelefoon, maar die vergelijking gaat niet op; dat zou valsspelen zijn.)

Reisaspect

[su_pullquote]Voor NC en degelijke bassen ben je afhankelijk van hoe goed je oren samenspelen met dit soort in-ear-oortjes[/su_pullquote]

De batterij van de oortjes is met drie uur niet geweldig, maar toch al een mooi begin. Het doosje (waar die NFC-sensor dus in verpakt zit), dient bovendien om ze bij te laden wanneer je ze weer opbergt, wat altijd tof is. Dan heb je er tenminste nog iets aan. Wel moet je opletten dat je ze op tijd helemaal oplaadt: als je ze enkele dagen laat liggen, schiet er van de batterij al niet veel meer over.

De bedieningsknopjes op de oortjes zelf zijn meer functioneel dan echt handig. Op de handleiding (ja, soms lees ik die eens) staat “xx keer klikken voor dit” en “xx keer duwen voor dat”, maar ik gebruikte die mogelijkheden te weinig om ze te kunnen onthouden. En toen ik ze wou gebruiken, was het handiger om gewoon mijn gsm te pakken want ik kon me de juiste combinatie niet meer herinneren… Zo blijf je natuurlijk in cirkeltjes lopen. De bedieningsknopjes zijn overigens net iets te dun, waardoor je ze met dunne handschoenen niet kan bedienen. Een klein nadeel in deze barre wintertijden.

Conclusie

Je hebt met de Sony Sports een aantal positieve elementen: ze zijn volledig draadloos en dat is zalig. Je kan onderweg genieten van al je gebruikelijke bewegingsvrijheid (tegenover een kabel die altijd maar in de weg zit). Daarnaast is het geluid heerlijk helder, maar ben je voor NC en degelijke bassen afhankelijk van hoe goed je oren samenspelen met dit soort in-ear-oortjes.

Mijn conclusie is dus simpel: volledig draadloze oortjes zijn (in dit geval) uitermate geschikt in stationaire omstandigheden, maar onderweg schieten ze net tekort. Sony doet een verdienstelijke poging, maar vooraleer ik mijn portefeuille zou bovenhalen, zou ik net iets meer nut moeten ondervinden tijdens mijn pendeltochten. De NC werkt niet goed genoeg naar mijn aanvoelen, en daar betaal je nochtans wel voor. Leuk voor mensen met een deftige gehoorgang, maar voor mij net iets te middelmatig om met volle goesting aan te raden voor Tech Onderweg.