5 redenen waarom virtual reality (nog) niet doorbreekt
Sinds 2012 loopt Silicon Valley warm van virtual en augmented reality, maar een echte doorbraak bleef vooralsnog uit. Het is duidelijk dat de consumentenmarkt niet klaar is voor een virtuele onderdompeling.
Al jarenlang hoop ik dat vr-brillen de nieuwe fidget spinners zullen worden. Sinds de crowdfundingcampagne van de Oculus Rift uit 2012, volg ik de technologie op de voet. Ik verwachtte – en was er zelfs van overtuigd – dat iedereen zo’n brilletje in huis zou halen, net zoals de meeste mensen een televisie of smartphone kopen. Duidelijk sprak ik vanuit het hart en niet vanuit het hoofd. Ondanks de hype hebben nog steeds weinig mensen een virtual reality-headset in huis. Pogingen om VR en AR toegankelijk te maken, zoals Windows Mixed Reality of Google Daydream, bleken niet voldoende om de consument over de streep te trekken.
Nochtans zijn de virtuele toepassingen legio. Vooral in de bedrijfswereld rukt de technologie op, zoals in de bouw-, onderwijs- en immobiliënsector. Zo kan je bijvoorbeeld op virtuele huizenjacht gaan of een machine repareren door middel van visuele pointers. Maar ook voor gamers en filmliefhebbers lijkt VR een godsgeschenk. Waarom haalt de consument dan geen vr-bril in huis?

1. The technology isn’t there yet
Waarschijnlijk kijk je nu op een scherm met een resolutie van 1.920 bij 1.080 pixels. Of, als je wat meer geld hebt gespendeerd, ben je één van de lucky few met een 4K-paneel. Dat zijn een ongelofelijk aantal pixels op een (relatief) klein scherm. Beeld je nu in dat die pixels worden gestretcht over je hele kijkveld. Dat is de huidige VR-ervaring in een notendop: de pixels liggen vingerdik op je netvlies. Er zijn vandaag te weinig grafische spierballen om een grotere hoeveelheid aan pixels aan te sturen. Zelfs met een krachtpatser zoals de Nvidia GTX 2080 zou het onmogelijk zijn om een virtuele omgeving even scherp weer te geven als de echte wereld.
2. Motion sickness
Wie zich regelmatig in virtuele werelden waant, heeft ongetwijfeld al last gehad van motion sickness. Ooit eens zee- of wagenziek geweest? Daarmee kan je het gevoel vergelijken: een combinatie van misselijkheid, duizeligheid en hoofdpijn. Aangezien veel mensen last hebben van dit kwaaltje, is het uiteraard een grote afknapper om een virtual reality-headset in huis te halen. Er zijn op het internet vele tips om motion sickness te beperken, maar een echte remedie is er helaas niet.
3. VR is moeilijk om te marketen
Als fabrikanten een nieuwe smartphone of laptop uitbrengen, brengen ze allerlei teaserfilmpjes en advertenties naar buiten. Bij virtual reality is dat helaas niet zo eenvoudig: je moet het ervaren om te begrijpen wat het is. Een filmpje of afbeelding omvat de virtual reality-ervaring niet. Demo’s zijn dus noodzakelijk, maar zo is het moeilijker om de massa te overhalen. Ook noise cancellation headphones zijn in hetzelfde bedje ziek.
4. Iedereen is geboeid; niemand wil er een kopen
4 op 10 mensen haalt de hoge prijs aan als voornaamste reden om geen VR-headset aan te schaffen. Dat blijkt uit een onderzoek van vorig jaar door eMarketer. Dat neem ik liever met een korreltje zout, want voor vijftig euro kan je al een degelijk instapmodel aanschaffen (de Samsung Gear VR). Daar moet je wel een smartphone in stoppen. Wil je een stand-alone headset, dan is de Oculus Go een interessante optie. Die kost, bij het moment van schrijven, 222,99 euro bij Coolblue.
Het probleem is daarom niet per se het hoge prijskaartje, maar dat niemand dat bedrag wil ophoesten voor een virtual reality-headset. De meeste mensen zien het als een niche luxeproduct. Iedereen is gefascineerd om het eens uit te proberen bij een vriend of tijdens een tentoonstelling, maar er zelf een in huis halen? Dat gaat een brug te ver.
5. Weinig (goede) content
Dé reden waarom mensen dat bedrag niet willen neertellen? Er is een ernstig tekort aan (goede) content. In businesscontext zijn er wel interessante toepassingen, maar waarom zou je thuis een brilletje opzetten? Ik ging vorig jaar aan de slag met Windows Mixed Reality, maar dat draaide uit op een sisser. Het zag er allemaal wel vet uit, maar na een uurtje liep ik doelloos toertjes in een lege echokamer. Ook voor gamers is het aanbod beperkt. Graag zou ik in de toekomst natuurdocumentaires of televisieshows in virtual reality ervaren, maar ik vrees dat de opname-apparatuur daarvoor nog niet volwassen genoeg is.
Dennis
virtual reality gaat het gewoon niet worden, soms moet je gewoon accepteren dat iets niet werkt. Het voelt onnatuurlijk aan, alsof je door een koker kijkt, je ziet je eigen omgeving niet meer en kan tegen van alles aanbotsen. En wie kijkt er achterom als het hoofdonderwerp voor je staat? Dan kan je net zo goed een gewone film of foto kijken.