Ik ging aan de slag met de Motorola Razr 50 met maar één vraag: ben ik de enige die enthousiast is over klaptelefoons, of zijn ze goed genoeg voor een breed publiek?

Eindelijk is het zover: het tijdperk van de flip phone is aangebroken. De technologie is er, de bouwkwaliteit ook. Zelfs de software voelt vandaag matuur genoeg voor je dagelijkse leven. Of dat is toch het gevoel dat je besluipt wanneer je de reviews overschouwt over de tenoren van vandaag. Ik ging persoonlijk op onderzoek om dat gevoel te staven. Met in de bijrollen: ons mama en mijn schoonmama.

Marktleiders en niet-marktleiders

Motorola en Samsung zijn vandaag dé grote namen die het speelveld inpalmen op vlak van flip phones. De klaptelefoons doen terugdenken aan de laatste generaties ‘dumb phones’ voor de smartphone opkwam en allesoverheersend werd. Denk aan de Sony Ericsson- en Motorola-toestellen die knulletjes van dertien jaar naar elkaar keilden als waren het steentjes bij het meer. Steentjes die openklapten wanneer de mama belde.

Beiden gaan al ongeveer even lang mee in deze niche. Wat mij betreft, geniet Samsung ook hier al lang van de koppositie. Geloof me: ik heb de allereerste slimme Motorola Razr (2020) mogen testen. Dat was niet je dat. 

Het marktleiderschap was dan ook nooit echt een doel van Motorola. Eerder richten zij zich op een zo breed mogelijk publiek dat betaalbare toestellen wilt. Aan die eis komt het tegemoet met een wel heel uitgebreid assortiment aan nichetoestellen, telkens zich specialiserend in één klein aspect – zoals een goede batterij of één bijzondere cameralens. Een echt toptoestel maken om de Samsungs en Apples van deze wereld uit te dagen? Daar ging geen energie aan verloren.

Om dat punt te onderstrepen stelde Motorola vorige week twee nieuwe toestellen voor in de Edge-reeks (die er al twee bevatte, met een gebogen scherm als eyecatcher) en twee in de G-reeks (allebei onder €200, met slechts minimale verschillen). Er is vast een Motorola voor iedereen, maar ergens de beste in zijn? Gekkie.

Betaalbaar(?)

En dan is daar plots de Motorola Razr 50 (en zijn grotere broertje Ultra). Kwalitatief, mooi, innoverend, degelijk en betaalbaar. €900, betaalbaar? Wanneer je de prijzen van de concurrentie in rekening neemt (de Samsung Galaxy Flip 6 begint (officieel) bij €1.150) dan vind ik een toestel als dit onder €1.000 best een prestatie. Dat vindt Samsung blijkbaar ook, want je moet ondertussen niet ver gaan om de Flip 6 te vinden aan een prijs van €800 of minder.

Alle begin is moeilijk en dat was bij mijn test van de Razr niet anders. Het was even wennen omdat je voor heel wat acties het toestel niet per se moet openvouwen. In het begin moest ik mezelf er zelfs aan herinneren dat ik best meer kon doen met het buitenscherm – dingen waarvoor ik het grote scherm helemaal niet nodig had. Wel was meteen duidelijk: dit toestel heeft weinig tot niets gemeen met dat ene gedrocht van een toestel uit 2020.

Intuïtiviteit is onderschat

En het klopt wat je overal leest: met de toestellen ven Motorola kan je meer met dat buitenscherm dan met de Samsung Flip6. Je kan elke app gebruiken die je wenst (maar ze zijn niet allemaal geschikt voor het kleine scherm) en het gebruik ervan is intuïtiever dan bij de Samsung. Meldingen bijvoorbeeld: dat heeft Motorola beter naar zijn hand gezet dan Samsung. Bij die laatste moet je steeds swipen om ze te openen; bij Motorola tik je onderaan op de symbooltjes en krijg je alles te zien. Het is een minimaal verschil, maar het is toch net iets beter.

Qua design zijn er eveneens verschillende visies gevolgd. Samsung ging resoluut voor het idee ‘we maken een iPhone die je kan dichtklappen’, terwijl Motorola meer z’n eigen ding deed. Bij de 50 leidt dat tot een vreemd stukje ‘vegan leer’ boven je buitenscherm, maar bij de Ultra levert dat een prachtig geheel op waarbij de buitenkant volledig scherm is. Het scherm lijkt er ook een beetje bovenop te liggen, terwijl dat bij de Samsung er net ‘in’ lijkt te liggen. Mijn punten gaan hier naar Motorola.

Lang verhaal kort: de Samsung is iets hoekiger, de Motorola is iets ronder.

Dan toch het marktleiderschap?

Tijdens de test heb ik me meermaals de vraag gesteld of Motorola eindelijk eens een niche helemaal naar zijn hand aan het zetten is. Hebben zij het potentieel in huis om een marktleider te worden op het vlak van foldables? Daar zijn enkele belangrijke aanwijzingen toe:

• De hele telefoon voelt heel intuïtief aan. Van zodra je ermee aan de slag gaat, lijkt alles al snel in zijn plooi te vallen. Je buitenscherm heb je zo ingesteld, alles werkt zoals je dat zou verwachten en je zoekt eigenlijk nooit naar hoe je dit of dat voor elkaar krijgt. (Bij de Samsung is dat net wat anders, maar daarover misschien later meer in een apart artikel.)
• Motorola slaagt erin om er een heel rijke, leuke ervaring van te maken. Na een week deed ik al zoveel mogelijk alleen op het buitenscherm. Die evaring was prima en eigenlijk alles wat ik ervan verwachtte.
• Deze Razr heeft een IPX8-rating, wat betekent dat hij niet stofresistent is (wel waterresistent). Maar op zich is dat wat cosmetisch bij Samsung; OnePlus doet ook nog maar sinds 2020 de moeite om zijn toestellen deze (dure) certificering te geven. Staar je daar dus niet blind op.
• Zowel mijn mama als mijn schoonmama keken meteen hun ogen uit. Doorgaans kijken ze niet om naar nieuwe smartphones, maar zij zagen het potentieel van zo’n toestel dat halveert om in een handtas te stoppen. (Let wel op: heb je een leesbril nodig, dan zal je moeten pieren naar de kleine lettertjes op het buitenscherm). Als de prijzen nog wat (lees: veel) zakken, zie ik ze zeker instappen.

Motorola doet, met andere woorden, erg veel goed. Het is een fantastisch leuk toestel en qua early adopter-gehalte heb ik geen schroom om dit toestel aan iemand aan te raden. En toch kocht ik voor mezelf de Samsung Galaxy Z Flip6. Qué?

Net te weinig ‘oempf’

De Motorola Razr 50 struikelde over enkele, op het eerste zicht, kleine obstakels. Te beginnen met de mobiele verbinding: die was vaak instabiel en waar ik met andere toestellen een 5G-netwerk kan bereiken, deed deze Motorola dat vaker met een ‘4G+’-netwerk. In combinatie met de processorkracht betekende het dat ik vaak net een tikje langer dan gebruikelijk moest wachten voor een webpagina laadde.

Want die processor, die is echt de achilleshiel. De aanwezige Mediatek is meer geschikt voor een toestel rond de 300-500€ dan voor eentje van €900. En dat merk je: je botst al snel tegen zijn limieten aan. Zo moest ik nooit eerder zo lang wachten voor mijn bankapp geopend en ingelogd was. Als je zoveel betaalt voor een toestel, vrees ik dat je na twee jaar al zult vloeken: je processor heeft geen enkele marge over om toekomstige vereisten te dragen.

In combinatie met de beperkte software-ondersteuning ben je na een drietal jaar al uitgespeeld (vier jaar wat betreft de beveiligingsupdates). Dat maakt dat ik het heel moeilijk vindt om te zeggen ‘wacht misschien een jaartje tot de prijzen zijn gedaald’, want dan ben je al een jaar aan software-ondersteuning kwijt.

Kind van compromissen

En dan zijn er nog de minimale details die je op termijn toch eens zullen laten fronsen. De balans van het toestel is bijvoorbeeld erg top-heavy: Hou je hem opgenklapt vast, dan heb je vaak het gevoel dat hij weleens uit je handen kan tuimelen. Daarnaast voelt de valsleren afwerking naar mijn gevoel nogal aan als plastic. Ik kreeg vaak het gevoel van een kleine ‘tik’ als mijn vinger erop rustte, net of er zat een beetje ruimte tussen het leer en diens ondergrond.

Daarnaast had ik een uitgebreide discussie met Michael van ITDaily toen hij deze ook testte. Zijn toestel vertoonde heel wat meer kuren: apps die crashten of niet naar behoren werkten op het buitenscherm. Ikzelf had hier geen enkele last van. Wellicht lag het aan een bug die misschien was opgelost als hij een factory reset had uitgevoerd, maar misschien lag het aan het toestel zelf? We vonden elkaar in de veronderstelling dat het lag aan de zwakke processor – en dat eender welke consument die dit toestel koopt erg teleurgesteld zou zijn als hij dit probleem ook ondervond. Als je €900 betaalt, is dit een ondenkbaar scenario.

Conclusie

Hoewel ik me terdege heb geamuseerd met de Motorola Razr 50 – zonder twijfel het leukste toestel dat ik in handen heb gehad sinds mijn allereerste smartphone – bleek na mijn test van een maand dat Samsung opnieuw too big to fail is. De Zuid-Koreanen bezitten ondertussen te veel knowhow in schermen, processoren en smartphones om hun voorsprong zomaar te grabbel te gooien.

Komt daarbij dat je de Flip6 momenteel al kan kopen voor €800 (dat is €100 minder dan deze Razr), dat maakt het eigenlijk een no-brainer. De processor alleen al steekt met kop en schouders boven die van Motorola uit.

Heb je er daarentegen geen probleem mee om het waanzinnige bedrag van €1.200 euro neer te tellen voor de Razr 50 Ultra, dan verandert de discussie weer. Dat toestel beschikt namelijk over dezelfde specificaties als de Flip6 en lijkt me met het geweldige buitenscherm een heel verleidelijke kandidaat voor jouw investering. Maar als het reële prijsverschil €400 is… Dan ben je uitgepraat.

Conclusie 2

Oh ja, dan vergat ik nog bijna mijn centrale onderzoeksvraag: is een foldable vandaag iets om enthousiast je geld naartoe te gooien? Wat mij betreft: 100% zeker ja. Naar mijn gevoel is deze niche dit jaar volwassen geworden en zijn de kinderziektes er stilaan uit. De enige zorg is misschien de duurzaamheid op lange termijn – maar dan vergeten we dat die er ook was bij de smartphones van amper acht jaar geleden. En dat viel ook best mee.

Om het met de woorden van Michael te zeggen: je bent nog steeds een early adopter, maar dan wel van een matuur toestel. En dat geldt voor zowel de Motorola’s als de Samsung. Niet neuten, wel pleujen!