Is het een gebrek aan ontwikkelingsinspanningen in hun eigen diensten? Is het een geval van ‘oeps, we hebben er nooit bij stilgestaan’? Wat het is, is vervelend en voor sommigen zelfs ronduit gevaarlijk.

‘In mijnen tijd’

Al jaren ben ik zo’n zeldzaam geval dat zijn e-mailmeldingen zoveel mogelijkt dempt. Dagelijks check ik op gezette tijden mijn mails; als het echt zo dringend is, redeneer ik, zullen ze me wel bellen. Of een Whatsappje sturen als het een Gen Z’er is. Het allerlaatste dat ik zal instellen op mijn smartphone is mijn werk-e-mail.

Maar ook mijn persoonlijke mails bereiken me dus doorgaans met enige vertraging. Wil ik ze binnentrekken, dan gebruik ik daarvoor standaard de webversie van Telenet. Zoals wij lachen met onze ouders die nog gebruikmaken van een ‘@pandora.be’-adres, zullen mijn kinderen later met de ogen rollen als ze moeten uitleggen dat die ouwe nooit is weggestapt van zijn ‘@telenet.be’. 

Updates: van ouderwets naar ouderwetser

Dat die interface er enorm gedateerd uitziet, deert me niet. Ik ben er om informatie te vergaren, korte antwoorden te voorzien en me er zo snel mogelijk weer te verwijderen. Dat het er zelfs meteen na iedere update nog steeds uitziet alsof het zijn thuis heeft in het gezegende jaar 2015, vind ik dan zelfs een sterkte. Te veel toeters en bellen doen af aan de boodschap die sowieso wat depressief stemt: de rekeningen die binnenkomen. En die moeten worden betaald, uiteraard.

Met één van de laatste updates, enkele maanden geleden, of enkele jaren geleden, who knows?, werd wel een belangrijk stukje phishingpreventie weggelaten. Je kan vandaag namelijk niet meer zien van wie een bericht afkomstig is wanneer je gebruikmaakt van de Telenet Webmail. De naam van de (veronderstelde) afzender zie je nog, maar het e-mailadres dat erachter schuilgaat is verborgen en krijg je met geen hooirvork nog toorts tevoorschijn getoverd.

Gebrekkige dienstverlening

De eerste tip bij phishingpreventie is nochtans: klopt het e-mailadres? Zou het legitiem kunnen zijn? Staan er tikfouten in of doen ze net te hard hun best om de domeinnaam na te bootsen met een strategische typo? Er is geen manier om het te weten te komen. Zelfs voor mij, met enkele jaren bij een anti-phishingbedrijf onder de gordel, wordt het dan soms gissen.

Ik ken nog enkele senioren die eveneens geen gebruikmaken van Gmail of een computerbrowser om hun e-mails te checken. Voor hen wordt het helemaal een huzarenstuk om phishing te herkennen. Veel succes daarmee, oma.

Als de e-maildienst van Telenet verder een beetje goed zou werken, kon je nog een en ander door de vingers zien. In mijn ogen helpt het echter niet dat ik, voor de eerste tien jaar dat ik mijn mailbox gebruikte, zelf regels moest instellen om het gros van de spammails uit mijn inbox weg te houden. Telenet voorzag wel een spamfolder, maar die deed just niks.

Moeilijk alternatief

Daarnaast krijg ik nog regelmatig te horen dat ik een e-mail zou hebben ontvangen, terwijl er niks te vinden is in mijn spamfolder, noch mijn inbox. Als legitieme berichten zelfs niet worden doorgelaten (hallo, Samsung-servicecenter; het ligt niet aan jullie en dus ook niet aan mij), dan wordt de hele maildienst algauw waardeloos.

Was het maar net iets eenvoudiger om volledig over te stappen naar een andere e-mailprovider. Met een telefoonnummer wordt je nummer gewoon overgedragen aan de volgende provider; een e-maildomeinnaam behoort helaas toe aan de serviceprovider die je ooit in een onwetende bui hebt gekozen. Tenslotte: wie durft het aan om de overheid te vertellen dat alle correspondentie voortaan terecht kan bij een nieuw e-mailadres?

Voor de meerwaardezoeker: zoek naar ‘what really grinds my gears’ en dan vind je hoe ik me voel bij het schrijven van dit artikeltje.

Beeld: Ron Lach via Pexels